نورالحسن 31 ساله، انجینر مسلمان در ایالت غربی هند
در ولسوالی ستاره در قریۀ پوسیساولی توسط اوباشان هندو در وقت اداء نماز عشاء در
مسجد محله شان به شهادت رسانده شد.
شاهدان عینی به الجزیره گفته اند: این حادثه به تاریخ
10 سپتمبر سال جاری در ساعت 8:30 شب به وقت محلی، زمانی صورت گرفت که حدود 150 الی
200 اوباش هندو مسجد محله نورالحسن را محاصره کرده بودند؛ این اوباشها شعارهای
علیه اسلام و مسلمانها را سر میدادند.
درست زمانیکه نماز جماعت شروع میشود، این اوباشها
بالای مسجد حمله کرده و با میله آهنی به فرق سر نورالحسن میکوبند، نورالحسن به
زمین افتیده و به شهادت میرسد، و 14 تن دیگری که به نماز جماعت آمده بودند، در
اثر درگیری با این اوباشان به شدت زخمی میشوند. معاینات انجام شده روی بدن حسن
نشان داده که جراحات شدید در قسمت سینه و گردن و سر او وارد شده است.
اوباشهای هندو مسجد را تخریب قرآن و کتابهای دیگر
را میسوزانند، و موترهای که در پارکینگ بودند را نیز تخریب میکنند. طرفدران
هندوی ادعا میکنند که مسلمانهای این منطقه به خصوص نورالحسن به یک پادشاه قرن 17
هندو در شبکههای اجتماعی اهانت کرده اند؛ در حالیکه بعداً ثابت شد که نورالحسن
اصلاً در این قضیه دخیل نبوده است.
محمد لیاقت پدر نورالحسن به الجزیره گفته « این تنها
پسرم بود، یک سال میشد که عروسی کرده بود، با شهادت نورالحسن دنیای من نابود شد»
او افزوده است که: « حسن را گفتیم که نان شب را صرف کن، او گفت که در 20 دقیقه از
نماز بر میگردم، اما او هرگز برنگشت»
این چینین قضایای از اتفاقات عادی شده که روزمره در
هند صورت میگیرد، و مرتکبین این جنایات وحشتناک برعلاوه اینکه به سزایی اعمال
شان نمیرسند، حمایت دولتی نیز میشوند.
حزب حاکم BJP به رهبری نریندرا مودی به شدت از سیاستها و عملکردهای ضد اسلامی
حمایت کرده و برای رسیدن به قدرت و کسب آرای بیشتر، و ساختن کشور هندوی خالص بدون
مسلمان تلاش میکند.
این تنها هند نیست که مسلمانها بدترین وضعیت زندهگی خویش را تجربه میکنند،
بلکه در فلسطین، سریلانکا، افریقایی جنوبی، برما و کشورهای دیگری که مسلمانها در
اقلیت استند به چنین حالات اسفناک گرفتار استند.
این مشکل زمانی حل خواهد شد که مسلمانها دارای یک
دولت واحد و مقتدر باشند که به مانند سپر از جان، مال و عزت آنها حفاظت کند؛ این
دولت بدون شک «دولت خلافت راشدۀ ثانی» خواهد بود. دولت که بر اساس اسلام تشکیل شده و حفاظت از مسلمانها در الویت
کار سیاسی اش باشد، نه مانند دولتهای ملی که در انحصار اجندای دولت-ملت و قدرت
دنیای گیر مانده اند.