آیا این بیرق‌ها را می شناسید؟ شاید کمتر کسی بشناسد، مگر آنانی‌که با دولِ متحده‌ای امریکا (ایالات متحده امریکا) سروکار داشته‌اند. این‌ها بیرق‌های دولت‌هایی است که همه زیر نام و چترِ دول متحده‌ای امریکا یکجا شده‌اند، و اینک در نظم حاکم بین‌المللی بنام یک دولت شناخته می‌شوند. آن‌ها اتحاد را بر تفرقه ترجیح داده و از منفعت استقلالِ میان‌تهی گذشته و حالا ابرقدرت جهان شده‌اند.
هرکدام از این دولت‌های زیر این چتر هنوز هم در بسیاری از موارد، مانند؛ یک کشور مستقل هستند. حتی اصطلاح کشور و یا State در پسوند نام آن‌ها به کار برده می‌شود.
این کشورها و یا ایالت‌ها، هر یک برای خود بیرق، قانون اساسی و قوای سه‌گانه دارند. آن‌ها همچنان قوانین مجزا از یکدیگر دارند، و خیلی از ویژگی‌هایی دارند که آنان را از همدیگر متفاوت می‌سازد. آن‌ها مشخصاً در سه مورد عمده باهم مشترک اند:
1. سیاست خارجی؛
2. اردو (ارتش)؛
3. واحد پولی.
جالب این‌که همین سه مورد پایه‌های مهمِ ابرقدرت بودن امریکاست؛ و هرگاه هر یکی از این‌ها سست گردد امریکا دیگر ابرقدرت نیست، و ممکن است این اتحاد دولِ متحده نیز برهم بخورد.
البته این اتحاد خیلی هم بی‌عیب و نقص نیست. همانند بخش‌های دیگری از جهان، در داخل ایالات متحده هم جنبش‌های استقلال‌طلب وجود دارد که از انعکاس رسانه‌ای آن جلوگیری می‌شود. حداقل ۱۵ جنبش در داخل ایالات متحده وجود دارد که خواهان خودمختاری و جدایی از این اتحادیه‌ای دولت‌ها می‌باشند. در هر صورت این اتحادیه نشان داده است که قوت در وحدت است. اگر اعضای این اتحادیه ازهم جدا جدا می‌بودند، شوروی سابق و یا روسیه‌ای امروزی آن‌ها را به سادگی می‌بلعید.
به احتمال زیاد این‌ مدل از دولت‌داری از سرزمین‌های بزرگ و گسترده‌ای مسلمانان الهام گرفته است که در طول قرن‌ها تاریخ سرزمین‌های فراخ مسلمانان با یک دولت مرکزی اداره می‌شد؛ و اما با امکانات اندک از امروز تاثیر و نقشِ زیادی در جهان داشتند.
در‌ حال حاضر مسلمانان با توجه به آنچه از اسلام و ارزش‌هایش برخوردارند، همچنان ظرفیت این را دارند که یک‌بار دیگر تحت چتر خلافت راشده‌ی ثانی دورهم جمع شده و از پراکندگی و ضعف به سوی وحدت و قوت حرکت کنند.